Veerkracht volgens Mike Horn
Avonturier Mike Horn gaat een nieuwe uitdaging aan, als eerbetoon aan zijn vrouw Cathy die overleed door borstkanker
November 2023, S. Audali
U kent Mike Horn misschien als de ster van het avontuur, de zeiler, de kampioen van expedities rond de wereld in barre omstandigheden. Hij is ook de coach voor deelnemers aan tv-programma's als 'The Island' of 'A l'état sauvage', of in de seminars 'self-improvement' die hij geeft. Maar Mike Horn is ook een vader die zijn vrouw, de liefde van zijn leven, veel te jong verloor aan borstkanker. Voor haar blijft hij zijn dromen leven, zijn expedities, en vandaag, op 57-jarige leeftijd, is het ook met respect voor de natuur dat hij doorgaat, altijd als eerbetoon aan Cathy.
Mike Horn werd op 16 juli 1966 geboren in Johannesburg, Zuid-Afrika, waar hij zijn jeugd doorbracht en natuurwetenschappen studeerde als hij niet aan sport deed. Toen hij 18 was, stierf zijn vader op 42-jarige leeftijd. Dit was de eerste harde klap voor deze adrenalinezoekende tiener die zijn vader altijd vertelde dat het leven kort was en dat hij niet te veel tijd moest verspillen aan slapen ....
Hij verliet Zuid-Afrika in 1990 om zich in Zwitserland te vestigen en begon door Europa te reizen, waar hij eerst als ski-instructeur en rafting- en canyoninggids werkte. Al snel ontmoette hij Cathy, een in Nieuw-Zeeland geboren verpleegkundige. Het stel stichtte een gezin: Annika werd geboren in 1993 en Jessica het jaar daarna. Cathy werd zijn rechterhand, coördineerde zijn expedities en zorgde voor logistiek, voorraden en communicatie. Sindsdien heeft Mike Horn heel wat straffe prestaties geleverd. Hij reisde de wereld rond via de evenaar (40.000 km) in 17 maanden zonder gemotoriseerd vervoer en ging daarna solo de poolcirkel rond, te voet, op de fiets, in een kajak, zeilboot, ski en op een door een kite getrokken ski. In de winter van 2006 begon Mike Horn met de Noorse ontdekkingsreiziger Børge Ousland aan een 60-daagse tocht van 1000 km op ski's, zonder honden of gemotoriseerd vervoer, door de poolnacht. In 2007 bereikten Mike Horn en zijn drie bemanningsleden de top van Gasherbrum 1 (8.035 m) zonder zuurstof en in 2008 begon hij aan een nieuwe expeditie genaamd Pangaea, genoemd naar zijn 35 m lange aluminium zeilboot. Het doel is om de wereld rond te varen via alle vijf continenten.
Terwijl Mike in Antarctica is op weg naar de Zuidpool, slaat de tragedie toe; Cathy ontdekt dat ze borstkanker heeft. "Ik zal nooit haar woorden vergeten: het enige wat je kunt doen als je nu thuiskomt is mijn hand vasthouden, en dat heb ik nu niet nodig. Dit is mijn reis. Wanneer ik je nodig heb om mijn hand vast te houden, laat ik het je weten", vertelt de avonturier, die toen besloot om jongeren tussen 15 en 20 jaar uit te nodigen om hem te vergezellen op de verschillende etappes van zijn reis, volgens het motto "verkennen - leren - doen". Hij blijft zijn expedities voorbereiden met Cathy die hem blijft aanmoedigen.
Het overlijden van Cathy
In februari 2015 overleed Cathy, de vrouw die 25 jaar lang zijn leven had gedeeld, op 52-jarige leeftijd. "Cathy stierf aan borstkanker en liet me achter als een wees, alleen met onze twee dochters. Voor mij was het verlies van mijn vrouw erger dan het verlies van mijn leven. Ik heb altijd gedacht dat mijn voorliefde voor risico en extreem avontuur me bijna onvermijdelijk naar een gewelddadig en vroegtijdig einde zou leiden. Ik had nooit kunnen denken dat zij degene zou zijn die mij voor zou gaan. Cathy, mijn liefde, mijn anker, mijn kompas...". De avonturier besloot toen om zijn leven op zijn dochters te richten: "We realiseerden ons allemaal dat we samen wat tijd moesten doorbrengen om onze relatie opnieuw te definiëren. Ze namen allebei een pauze van de universiteit en we hingen met z'n drieën rond in de flat".
Maar voordat ze overleed, liet Cathy hem beloven dat hij zich aan een laatste gelofte zou houden: "Leef voor mij, Mike, leef voor ons allebei!" Het waren zijn dochters die de avonturier aan deze belofte herinnerden. "Ben je niet iets van plan met mama?" vroeg Annika hem op een dag. "Zoiets als de Zuidpool oversteken, iets wat nog nooit iemand heeft gedaan. Weet je nog wat mama zei? Om steeds opnieuw te leven, om voor haar te leven, ook voor ons. Vandaag is mama er niet meer, maar wij, je dochters, vragen je om daarheen te gaan en deze droom waar te maken. Negen weken na de dood van mijn vrouw verlieten we Zwitserland en trokken door Europa en Azië naar het basiskamp van de K2 op de grens tussen Pakistan en China. Het jaar daarvoor had ik geprobeerd om de top te beklimmen, maar het weer had me afgeschrikt. Ik dacht dat we de nalatenschap van mijn vrouw konden eren door samen iets buitengewoons te doen".
Mike Horn nam het project op waar hij Cathy had moeten achterlaten. Het werd een expeditie zonder weerga, waarbij hij eerst per boot de Zuidzee moest doorkruisen, zich een weg moest banen door ijsbergen, voordat hij aan de eigenlijke oversteek van Antarctica begon, in zijn eentje, in omstandigheden van -40 °C over een afstand van 5.100 km, waarbij hij een slee van 256 kg achter zich aan moest trekken. Hij gaat zo ver als hij kan. Maar wat hem echt in staat zal stellen om verder te gaan dan zijn krachten, is de belofte die hij aan zijn vrouw heeft gedaan, een belofte die steeds terugkomt: "Leef voor mij, leef voor ons allebei". Cathy's geest zal hem begeleiden tijdens deze reis. "Elke dag, elk uur, elke minuut denk ik aan haar. Haar schaduw zweeft boven me. Ze is daar, in mijn onderbewustzijn. Ik realiseerde me pas na haar vertrek hoeveel ze had gedaan om alle logistiek, ondersteuning en promotie te plannen. Maar haar grootste rol heeft me altijd gestimuleerd om groter te dromen.”
Een nieuwe uitdaging
Tijdens zijn laatste grote expeditie kwam Mike heel dicht bij de dood. "Dertig jaar lang heb ik geleefd met de gedachte dat ik niet wist of ik de volgende dag nog zou leven. Nu is dat veranderd, ik wil niet dood. Ik heb een gezin, vrienden en mijn leven is zeker waardevoller voor me dan voorheen. Als je bang wordt, geniet je niet meer. Dus zei ik tegen mezelf: Mike, je moet naar je angst luisteren, die houdt je soms in leven. Misschien is het tijd om betrokken te raken door dingen te doen die de planeet helpen, die je in staat stellen om mensen te motiveren, om ze te leren over de schoonheid van de aarde, om op een andere manier iets terug te geven aan de natuur. Dus vandaag ga ik ook een rol spelen in het beschermen van de natuur en haar biodiversiteit. Dit is mijn ultieme avontuur, waarin ik altijd vergezeld word door Cathy's enthousiasme, en het behoud van onze planeet is mijn belangrijkste missie geworden. Ik wil de planeet achterlaten in een betere staat dan ik hem aantrof. Een pessimist is een optimist met veel ervaring. Daarom werk ik graag met jonge mensen, die geloven tenminste nog."
Meer voor u:
