De vzw bestaat nog maar vijf jaar, terwijl er in België jaarlijks een honderdtal mannen te horen krijgt dat ze borstkanker hebben, een ziekte die doorgaans gezien wordt als een ziekte die alleen vrouwen krijgen. “Dat is veel minder dan de 10.000 vrouwen, maar wij ijveren ervoor dat er in elk artikel over borstkanker minstens in één zinnetje ook gezegd wordt dat ook mannen borstkanker kunnen krijgen.
“We hebben zelf 7 oktober uitgeroepen tot de Internationale Dag van de BorstkankerMAN. Oktober is sowieso al borstkankermaand en wij vinden dat één dagje aandacht voor mannen met borstkanker niet te veel is. Waarom 7 oktober? Een verwijzing naar James Bond (007), de man met het meest mannelijke imago ter wereld!”
Op 7 oktober aanstaande heeft in Oostende overigens de première plaats van ‘Mannen met Borstkanker… et alors’ met twee extra voorstellingen op zondag 8 oktober. Waar u zich aan kunt verwachten? Getuigenissen, medische expertise, humor, muziek, dans en kunst.
“Er stelt zich een dubbel probleem met mannen en ziek zijn. Volgens de clichés worden mannen niet ziek, net zoals ze niet huilen. Ze gaan in het algemeen niet snel naar de dokter, ook niet als ze ziek zijn, en als ze dan tenslotte toch gaan vinden ze het moeilijk om erover te praten. Dat maakt dat de prognose bij mannen vaak minder goed is dan bij vrouwen met borstkanker. Daar komt nog bij dat het voor mannen extra moeilijk is om mee te delen dat ze borstkanker hebben. “Het is toch geen 1 april?”, of “Ben jij wel een man?”. Het liefst komen ze er niet mee naar buiten. Sommige van onze leden zeggen dat ze dachten dat ze de enige man ter wereld met borstkanker zijn. Dat is vreselijk.”
“De Franse acteur Fernandel zou gestorven zijn aan borstkanker, maar dat mocht in 1971 niet gezegd worden, omdat het een vrouwenziekte is en dat speelt ook nog bij mannen vandaag, wat heel bedroevend is.”
“In 2010 kreeg ik mijn diagnose. Ik was redelijk goed omringd, ik had een blog waar ik alles kwijt kon en ik ben van nature positief ingesteld. Maar het is een feit dat kanker mijn leven drastisch veranderde. Ik had de gelegenheid om te stoppen met werken op mijn 52e, ik was tien maanden ‘out’ op mijn 51e en op mijn 52 werden mijn tweede borst en tepel preventief weggenomen en moest ik terug aan het werk. Dat lukte niet. Ik kon mij niet meer opladen, ik kon niet wakker blijven. Vermoeidheid is mijn grootste ‘klacht’. Vandaag nog steeds. Ik ben wel dynamisch en actief, maar ik kan op elk ogenblik in de zetel gaan liggen en binnen de drie minuten in slaap vallen voor een uur, ook als er lawaai is. Ik voel constant mijn ogen. Soms geef ik daar aan toe, soms niet.”
“Ik heb natuurlijk financieel moeten inleveren, en dat was niet makkelijk, ik had twee kinderen ‘ten laste’. Ik heb eerst nee gezegd toe ze me vroegen of ik wilde stoppen met werken, maar dat was niet houdbaar. Ik ben dus vervroegd uitgestapt. Mijn werkgever was een goede werkgever om ziek bij te worden, ik kan het niet anders zeggen. Ik het begin moest ik zoeken naar invulling van de vele extra tijd.
“Ik ben heel blij dat ik deel kan uitmaken van de lotgenotengroep BorstkankerMAN. In de twaalf jaar na de diagnose heb ik zoveel toffe mensen leren kennen, leuke dingen kunnen doen. Het leven stopt niet bij kanker, het is niet allemaal kommer en kwel, ook al weet ik dat het niet altijd goed afloopt. Maar inmiddels word ik heel goed opgevolgd. Ik ga elk jaar naar de dermatoloog, de oncoloog en de uroloog, en ik verdeel de afspraken zo dat ik maar om de zes maanden naar het ziekenhuis moet en mijn bloedwaarden gecontroleerd worden. Ik ben waarschijnlijk de best opgevolgde man in België.”
“Ik probeer de dingen op een nuchtere manier te zien. Je kan niets doen aan de meeste dingen die je overkomen. Maar hoe je er mee omgaat, daar kan je wel iets aan doen. Daarbij laat ik me inspireren door de lezingen van Gerbert Bakx, arts, filosoof en schrijver.
Ik ben er rotsvast van overtuigd, nu nog meer dan ooit, dat je altijd een keuze hebt. Als je het leven als een geschenk ziet, dan zijn er altijd mogelijkheden. En als je die benut kan je gelukkig worden.
In mijn huis hangen er vier uitspraken of inzichten van de Tolteken, een volk dat van de tiende tot de twaalfde eeuw een groot deel van Centraal-Mexico domineerde. Ze klinken op het eerste gezicht banaal, maar daar houd ik wel van.
Ik lees ze elke morgen. Natuurlijk faal ik wel eens, maar dat is niet erg, de volgende dag begin ik weer opnieuw. Het zijn vier eenvoudige inzichten waarmee je aan de slag kan.”
Op m’n jaarlijkse afspraak bij de oncoloog vroeg hij me of ik aan sport deed. Ja, ik jog wel een beetje zei ik toen. Hij zocht fietsers voor zijn 1000 kilometer voor Kom Op Tegen Kanker-actie met het Imelda Ziekenhuis in Bonheiden. Ik zei ok, ik koop wel een fiets, ik doe mee. Iets later zegt een vriend, ik zou zo graag eens de Mont Ventoux oprijden voor mijn 60e. Ik zei, ok, we doen dat samen. Inmiddels reed ik de berg al drie keer op. De eerste keer gaf dat een geweldig gevoel. Je bent eerst ziek en denkt daarbij aan dood gaan en enkele jaren later slaag je er dan in zo’n mythische berg op te fietsen. Dat gaf een heel goed gevoel”
“Ik ben heel tevreden met de behandeling en de follow up die ik kreeg. Ik had de covid-pandemie niet nodig om zorgverstrekkers te appreciëren. Het is bijna ongelooflijk, hoe goed de zorg hier is. Je hoort wel eens zeggen dat je in grote ziekenhuizen als een nummer behandeld wordt, maar daar ben ik het helemaal niet mee eens. Het is natuurlijk ook een wisselwerking. Als je de vervelende patiënt uithangt, kan je niet verwachten dat iedereen lief en vriendelijk is.”
“Onlangs vroeg een vriend ‘Ben je genezen?’. Ik weet het niet, maar ik zal het vragen, zei ik. Ik legde de vraag voor aan mijn oncoloog: ‘Ben ik genezen?’. ‘In dit ziekenhuis spreken we niet meer in termen van genezen of niet genezen. Ik kan je alleen genezen verklaren als je overlijdt aan een andere ziekte dan borstkanker”.
Voor meer informatie:
https://www.borstkankerman.be/
Meer over de theatervoorstelling ‘Mannen met Borstkanker… et alors’ op 7 en 8 oktober 2022 in het Cultuurcentrum De Grote Post Oostende, zie ook….
